گیاه شناسی در کوه

                                                  

چای کوهی (St.johns Wort)

چای کوهی در اروپا و آمریکا به‌نام ست جونز شهرت دارد و مدتی است که بسیار معروف شده و تقریباً برای هر بیماری به‌کار می‌رود. جالب است بدانید که روغن چای کوهی برای مدت سه قرن در انگلستان تنها داروی زخم‌ها بوده است. چای کوهی در ایران در دامنه کوه‌های البرز، ‌کرج، ‌چالوس و مازندران و نقاظ غرب ایران به حد زیاد می‌روید.

در اروپا نانوائی‌ها این گیاه را خوب می‌شناسند زیرا کمی از آنرا به آرد اضافه می‌کنند که نان را بهتر و خوش طعم‌تر می‌کند.گل‌های چای کوهی به‌ رنگ سفید یا زرد می‌باشند که در بالای ساقه به‌صورت مجتمع به چشم می‌خورد. این گل‌ها کمی معطر و دارای بوی مخصوصی می‌باشد. میوه چای کوهی به شکل کپسول است.

خواص داروئی

از نظر طب قدیم ایران این گیاه گرم و خشک است. ماده قرمز رنگی که در برگ‌های چای کوهی وجود دارد و با فشار دادن برگ‌ها از آن استخراج می‌شود برای التیام زخم‌ها و درمان سوختگی‌ها به‌کار می‌رود. برای تهیه جوشانده و یا دم کرده این گیاه باید حدود یک قاشق چایخوری برگ و گل خشک گیاه را در دو فنجان آب جوش ریخته و آن را آنقدر بجوشانید تا یک فنجان باقی بماند سپس آن را مصرف کنید. به‌طور خلاصه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.گرفتگی صدا را باز می کند و خلط آور است.

2. برای درمان مرض کزاز به‌کار می‌رود

3. درمان‌کننده بیماری مننژیت است.

4. سیاه‌سرفه را از بین می‌برد

مضرات :

کسانی که از داروهای سمی و ضد سرماخوردگی و حساسیت استفاده می‌کنند نمی‌توانند چای کوهی مصرف کنند.