شعر

یاد من باشد فردا دم صبح
جوردیگرباشم
بد نگویم به هوا،آب،زمین
مهربان باشم، بامردم شهر
و فراموش کنم،هرچه گذشت؛؛؛
یاد من باشد فردا دم صبح
به نسیم از سر صدق, سلامی بدهم
گرچه دیراست ولی
کاسه ای آب به پشت سر لبخند بریزم،
شاید
به سلامت ز سفر برگردد
یاد من باشد فردا حتما
باور این را بکنم،
که دگر فرصت نیست
و بدانم که اگر دیرکنم،
مهلتی نیست مرا و بدانم که شبی
خواهم رفت
وشبی هست، که نیست،
پس از آن فردایی
یاد من باشد باز اگر فردا
غفلت کردم آخرین لحظه ی از فردا شب،
من به خود باز بگویم
این را
مهربان باشم با مردم شهر
و فراموش کنم هرچه گذشت ...

"فریدون مشیری"

                                                                            شاد باشید