علم کوهنوردی

 چگونه کوهنوردی را آغاز کنییم ؟ 3   

دوره پیشرفت

دوران عضویت در گوره های کوهنوردی گاه به واسطه علایق گروهی تا مدت ها ادامه می یابد. اما با گذشت زمان فرد با همکاری و اجرای برنامه های مشترک با سایر گروه ها و با کسب تجربیات تازه و با تکیه بر آموخته های خود احساس استقلال می کند. به هر حال این ها جملگی حالاتی هستند، که برای اکثر کوهنوردان به وجود می آیند و گریزی از آن نیست. در این دوره فرد در کلاس های مختلفی خارج از سطح گروه شرکت می کند. به تدریج با اعضای سایر گروه های کوهنوردی، مربیان و پیش کسوتان آشنا می شود. امیال گوناگون با توجه به فصل هیچگاه او را آزاد نمی گذارند. در بهار هر سال برنامه ای ابتدایی و در اواخر بهار سنگ نوردی، در تابستان صعود به قلل، در پاییز آمادگی برای اجرای برنامه های زمستانی و در اوج آن ارجای برنامه زمستانی و دوبار تکرار مکررات. البته به تدریج فرد به سوی محور خاصی متمرکز می گردد. یکی از اشکال و زیر بخش های کوهنوردی مد نظر او قرار می گیرد. میل به همه فن حریف بودن افول می کند و در یک یا حداکثر 2 رشته آغاز به پیشرفت می نماید. سال ها در پی یکدیگر می گذرند. او حال یک مربی شده است و یا ییک کوهنورد با تجربه و حرفه ای. 

دوران تجربه

با طی دوران شکوفایی و افزون شدن تجربه، کوهنورد با تکیه بر آموخته های خود در طی سالیان سال، به انتقال این تجربیات به کار آموزان و کسانی که چون گذشته خود او به دنبال گمشده ای می گردند. دوران انتقال به آرامی سپری می شود و در طی آن ضمن این که خود وی مجدداً آموزش هایی از کار با کارآموزان می بیند به رشد آنان نیز می افزاید، با مکان های مختلفی همکاری می کند. از عمق وجود خویش دانسته های علاقه مندان را می افزاید، همه چیز و همه ابعاد کوهنوردیش را در آموزش خلاصه می بیند و پس از طی سالیان طولانی در این دوره یا آموزش می دهد و یا خود به نحو بارزی در یکی از رشته های کوهنوردی به اوج شکوفایی دست می یابد.

دوران پیش کسوتی

پس از پشت سر نهادن سال های متمادی از زندگی کوهنوردی، یا آنان که هم مرام و هم زبان خودش بودند، به تدریج با رسیدن به مرزهای پیری تلاش و کوشش رو به افول می نهد. دیگر نمی تواند همپای جوان ها گام بردارد. با این که کوله باری از تجربه بر پشت دارد و هر لحظه نیز از انتقال آن به دیگران غافل نیست، اما نیازمند قرار گرفتن و سکون و آرامش است. در عین حال باید دانسته های خود را با اطلاعات روز وفق دهد و از آن عقب نیافتد. اگر نتواند خود را با علم روز همگام کند، چندین سال متمادیاز قافله پیشرفت امور کوهنوردی عقب خواهد افتاد و جبران آن بسیار دشوار خواهد شد. او باید در چنین اوضاع و احوالی بخواند، برداشت کند، مطالعه و بررسی نماید و تدریس کند و در مواقعی به صورت عملی با هم سن و سال های خود به کوه برود. در شرایط بحرانی از تجربیاتش در طوفان، و هوای نامساعد استفاده کند و با نشاط و سر حال باشد. با آنچه گفته شد به شرح مسیری پرداختیم، که عموم علاقه مندان به کوهنوردی با آن رو به رو هستند. لیکن قبل از پیمودن این راه چه خوب است اگر علاقه مندان، به خصوص نوجوانان و جوانان در می یافتند که راه های بسیار ارزشمندتری جز موارد قید شده نیز وجود دارد، تا با بهره گیری از حداقل امکانات ضمن اجتناب از خطرات و صدمات وارده، بخصوص در دوران حادثه سازی بتوان به نحو چشمگیری ضایعات را به حداقل رسانده ضمناً از پیشرفت مطلوب تری نیز بهره مند شویم.

طبیعی است که اگر جوانان علاقمند به کوهنوردی در همان روزهای اولیه علاقمندی با مراجعه به هئیت های کوهنوردی هر استان بتوانند ضمن آشنایی با نحوه فعالیت گروه های کوهنوردی موجود با انتخاب موفق ترین گروه و قرار گرفتن در حیطه مسئولیت اجرایی گروه ضمن ارتقاء سطح آموزشی خود صدمات وارده حوادث ناشی از کوهنوردی های اولیه را کم کرده، با انجام برنامه های دسته جمعی و گروهی آموزش های خاصی ببینند و کوهنوردی که از این راه به تشکیلات سازمان یافته گروه های کوهنوردی وارد می شود ضمن آموزش دوره های متفاوتی چون :

آشنایی با تجهیزات وسایل کوهنوردی، چگونگی مواجه شدن با خطرات کوهستان، امداد و نجات ف هواشناسی، شناسایی کوه های ایران، هدایت گروه در کوهستان و کوهنوردی زمستانی می تواند به نحوه بارزی در آینده ضمن عدم به مخاطره انداختن جان خود به انتقال تجربیات ارزشمند خویش نیز بپردازد.

                                                          بر فراز قله ها با شما