قله ساگار ماتا کجااست

ساگارماتا نام نپالی کوه اورست  میباشد وبه معنی( سر آسمان) و نام تبتی آن کومولانگما بلندترین قله کره زمین است. ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل ۸٬۸۴۸ متر (۲۹٬۰۲۹ پا) می‌باشد. این کوه در رشته کوه‌های هیمالیا در مرز منطقه ساگارماتای نپال وتبت در کشور چین قرار گرفته‌است.در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست به مقدار ۸٬۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا  بریتانیا در هندوستان انتخاب شد.در سال ۱۸۰۸، کشور بریتانیا طرح نقشه‌برادری مثلثاتی بزرگ هند را به منظور شناسایی مکان و نام‌های بلندترین کوه‌های جهان آغاز نمود. .در سال ۱۸۶۵، انجمن سلطنتی جغرافیا نام رسمی این کوه را پس از پیشنهاد آندرو واگ، رئیس وقت ممیزی بریتانیا در هند   (اورست ) برگزید. واگ این نام را به یادبود( سر جرج اورست که رئیس نقشه برداری هند بود و برای اولین بار طی یک نقشه برداری تفصیلی از هیمالیا ارتفاع اورست را تخمین زد) انتخاب نمود. هرچند تلفظ امروزی نام این کوه (اورست) متفاوت با تلفظ نام سرجرج اورست (ایورست) می‌باشد.نام تبتی کوه اورست، چومولونگما یا کومولانگما (مادر مقدس) است .که برگردان لغوی آن به چینی ژومولانگما فنگ  چینی باستانی: که اشاره به مادر زمین دارد می‌باشد. ترجمهٔ چینی آن شنگمو فنگ چینی باستانی است که اشاره به مادر مقدس دارد. اورست کوهی است که قلهٔ آن بیشترین ارتفاع از سطح آب‌های آزاد را داراست.کوه‌نوردان منبع کسب درآمد توریستی قابل توجهی برای کشور نپال هستند. دولت این کشور تمامی کوه‌نوردان را مستلزم به پرداخت مبلغ زیادی برای دریافت جواز صعود می‌کند که این مبلغ چیزی در حدود ۲۵ هزار دلار آمریکا به ازای هر نفر می‌باشد . در ۸ مه ۱۹۷۸، رینولد مسنر (ایتالیا) و پیتر هابلر (اتریش) اولین صعود بدون استفاده از کپسول اکسیژن را از طریق مسیر جنوبی رقم زدند. در ۲۰ آگوست ۱۹۸۰، مسنر برای اولین بار در تاریخ، به تنهایی قلهٔ اورست را بدون استفاده از کپسول اکسیژن و هرگونه پشتیبانی از مسیر سخت‌تر شمالی صعود نمود. او سه روز متوالی پس از شروع حرکتش از کمپ خود در ارتفاع ۶٬۵۰۰ متری زمان برای رسیدن به قله وقت صرف کرد.کوه اورست دارای دو مسیر اصلی صعود است که یکی در دامنهٔ جنوبی در نپال و دیگری در دامنهٔ جنوبی در تبت قرار دارد. همچنین تعداد زیادی مسیرهای فرعی که استفادهٔ کمتری از آنها می‌شود. در بین این دو مسیر، مسیر جنوبی آسان‌تر بوده و بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مسیر همچنین، مسیر صعود ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای (اولین صعود موفق به قله در سال ۱۹۵۳) است. همچنین این مسیر، اولین مسیر از بین پانزده مسیری بود که تا سال ۱۹۹۶ برای صعودبه قله شناخته شده است .          

مرجع و عکس :سایت ویکی پدیا (برای مشاهده عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید ) 

                                                                      http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Mount_Everest&oldid=192088967