شعر

  

مثل این است....

مثلِ این است، در این خانه‌ی تار،
هرچه، با من سرِ کین است و عناد:
از کلاغی که بخواند بر بام
تا چراغی که بلرزاند باد.
مثلِ این است که می‌جنبد یأس
بر سکونی که در این ویران‌جاست
مثلِ این است که می‌خواند مرگ
در سکوتی که به غم‌خانه مراست.
مثلِ این است، در او با هر دَم
به‌گریز است نشاطی از من.
مثلِ این است که پوشیده، در اوست
هر چه از بود، ز غم پیراهن.
مثلِ این است که هر خشت در آن
سر نهاده‌ست به زانویِ غمی.
هر ستون کرده از او پای، دراز
به اجاقِ غمِ بیشی و کمی.
مثلِ این است همه چیز در او
سایه در سایه‌ی غم بنهفته‌ست.
همه شب مادرِ غم بر بالین
قصه‌ی مرگ به گوش‌اش گفته‌ست.
مثلِ این است که در ایوانش
هر شب اشباح عزا می‌گیرند
بیوگان لاجرم، از تنگِ غروب
زیرِ هر سرتاق جا می‌گیرند.
مثلِ این است که در آتشِ روز
ظلمتِ سردِ شبش مستتر است
مثلِ این است که از اولِ شب
غمِ فردا پسِ دَر منتظر است.
خانه ویران! که در او، حسرتِ مرگ
اشک می‌ریزد بر هیکلِ زیست!
خانه ویران! که در او، هرچه که هست
رنجِ دیروز و غمِ فردایی‌ست! 

                                                   شاملو

شعر

به اِولین و ثمین باغچه‌بان
چه بگویم؟ سخنی نیست.
می‌وزد از سرِ امید، نسیمی،
لیک، تا زمزمه‌یی ساز کند
در همه خلوتِ صحرا
 به ره‌اش  نارونی نیست.
 چه بگویم؟ سخنی نیست.
 پُشتِ درهای فروبسته
شب از دشنه و دشمن پُر
به کج‌اندیشی خاموش نشسته‌ست.
 بام‌ها زیرِ فشارِ شب کج،کوچه 

  از آمدورفتِ شبِ بد 

چشمِ سمج خسته‌ست.
 چه بگویم؟ ــ سخنی نیست.
 در همه خلوتِ این شهر، آوا
جز ز موشی که دَرانَد کفنی، نیست.
 وندر این ظلمت‌جا
جز سیانوحه‌ی شومُرده زنی، نیست.
 ور نسیمی جُنبد
به ره‌اش نجوا نارونی نیست.
چه بگویم؟سخنی نیست...   

                                        احمد شاملو‌

بزنامه هفته دوم تیر ماه 92

عنوان بزنامه : کوهپیمایی حاشیه درازه رود  

مدت برنامه : یک زوز جمعه 14/4/92   

نمایی زیبا از حاشه درازه رود تابستان 88  

 

                                                              با شما در برنامه های شاد

اخبار

بنا بر اخبار واصله؛ گروهی از کوه‌نوردان که گویا ملیت چینی، روسی و اوکراینی داشته‌اند، در نزدیکی کمپ اصلی «نانگاپاربات» مورد حمله‌ی یک گروه تروریستی واقع شده‌اند.

بر اساس گزارش‌های اولیه در این حمله؛ متأسفانه ۱۰ کوه‌نورد کشته شده‌اند. این گزارش حاکی‌ست، ارتش پاکستان در این رابطه وارد منطقه گردیده است.

خاطرنشان می‌شود؛ «مهدی قلی‌پور» کوه‌نورد ایرانی که به صورت مستقل و شخصی بر روی ارتفاعات این قله تلاش می‌کند به همراه «تونچ فیندیک» ( کوه‌نورد ترکیه‌ای) و یک کوه‌نورد نپالی، در کمپ ۲ این قله بوده اند و هم‌اکنون در سلامت کامل هستند.

اخبار منتشر شده در پایگاه himalayan times از کشته شدن ۱۰ کوه‌نورد در این حادثه‌ی تروریستی حکایت دارد. ۵ اوکراینی، ۳ چینی، ۱ نفر روس و ۱ زن راهنمای پاکستانی. حمله در ساعت یک بامداد امروز صورت گرفته است.

در عین حال خبرگزاری رویترز نیز اعلام کرد؛ گروه شبه نظامی پاکستانی مشهور به "جندالله" مسئولیت این حمله را رسماً برعهده گرفته و هشدار داده است؛ این اقدامات خصمانه نسبت به خارجی‌ها تداوم خواهد داشت!

تکمیلی۲:

بر اساس گزارش رسیده؛ «مهدی قلی‌پور» که در برنامه‌ای مستقل و شخصی در تلاش برای صعود به قله‌ی «نانگاپاربات» در کشور پاکستان به سر می‌برد و تا کمپ دوم این قله نیز پیشروی کرده بود، پس از حمله‌ی تروریستی امروز در این منطقه که کشته شدن ۱۱ نفر را در پی داشت، به همراه دیگر همنوردانش توسط بالگرد ارتش پاکستان به روستای «گیلکیت» انتقال داده شدند و تحت حمایت نیروهای ارتش در امنیت کامل بسر می‌برند. 

 منبع خبر سایت فدراسیون کوهنوردی ایران: http://www.blogsky.com 

ما ضمن تسلیت به جامعه کوهنوردی و باز مانده گان این همنوردان عزیز  این حرکت ضد انسانی را  به شدت محکوم می کنیم . 

گیاه شناسی در کوه

 گیاه بو مادران یا برنجاسف

گیاهی است علفی یک ساله با ساقه افراشته.برگ های متناوب و دانه دار که در سطح زیرین خاکستری و پرزدار هستند.گل های گیاه به رنگ زرد طلایی و میوه آن فندقه است.این گیاه در مناطق معتدل در باغ ها و حاشیه مزارع به صورت خودرو می روید و از قدیمی ترین گیاهان شناخته شده دارویی به شمار می رود.نام‌های دیگر آن در فارسی برتراسک و بوی‌مادران است. برنجاسف عربی‌شدهٔ برنجاسپ است.گیاهی است پربو و طبع آن گرم است. گلچه‌های آن زردرنگ‌اند. این گیاه بومی مناطق معتدل آسیا، اروپا و شمال آفریقا است.مصرف آن به عنوان داروی ضد نفخ، ادرارآور و دهان‌شویه است.از این گیاه در طب سوزنی و به خصوص در فتیله گذاری استفاده می‌شود، به این صورت که آن را در مواضع خاص طب سوزنی بر روی بدن می سوزانند و از گرمای حاصل از آن برای تحریک جریان گردش خون به منظور جلوگیری از حساسیت و برای درمان بیماری یا بی حس کردن موضع، استفاده می‌کنند.این گیاه به عنوان دارویی تلخ، معطر، مقوی معده و ضد تشنج به کار می رود، اما اثر آن نسبت به دیگر گونه‌های این جنس کمی ضعیف تر است.از این گیاه به صورت دم کرده(به مقدار یک قاشق مربا خوری در یک فنجان آب جوش به مدت ده دقیقه) دو تا سه بار در روز مصرف می کنند.در طب سنتی از آن برای درمان ناراحتی های عصبی, بی خوابی و درمان ناراحتی های زنانه استفاده می کنند.اسانسی که از سر شاخه آن به دست می آید نرم کننده, ضد عفونی کننده جهازهاضمه و ضد انگل است. در عین حال به علت سمی بودن تویون موجود در این اسانس باید در مقدار و مدت مصرف آن احتیاط کرد. برای تهیه دارو سرشاخه های گلدار آن را جمع آوری نموده مانند سایر گیاهان جنس درمنه(ترخون)خشک می کنند.

                                                                        سالم باشید