دانستنی های کوهنوردی

چرا در کوه گم می شویم؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: گم شدن افراد در محیط های طبیعی، رخداد کمیابی نیست. گاهی این اتفاق برای نیروهای امداد ونجات نیز رخ می‌دهد و مأموریت آنان را به خطر می اندازد . دلایل بسیاری برای گم شدن وجود دارد که مهمترین آنها چنین اند :

1. ناتوانی انسان از حرکت روی خط راست : اگر شاخص های کمکی یا دید کافی در محیط موجود نباشد ، انسان قادر به حرکت مستقیم نیست زیرا اولا ً دو نیمه بدن ما ( از جمله دو پای ما کاملا ً قرینه و برابر نیستند ، دوم اینکه معمولا ً یکی از چشمان ما در روند دیدن اشیاء و محیط پیرامون ، نقش غالب دارد و ما صورت خود را طوری نگه می داریم که سوژه به خوبی در میدان بینایی چشم غالب قرار گیرد . دو عامل فوق باعث می شود که در پیمایش های طولانی در مناطق هموار ( مثلا ً در شب یا در دشت های برفپوش ) ، مسیر حرکت ما به جای مستقیم ، منحنی یا حتی دایره کامل باشد .

2. تمایل به آسانترین راه ها : هنگامی که یک سر بالایی را به صورت اریب طی می‌کنیم ، ناخود آگاه و به تدریج طوری تغییر مسیر می دهیم که در نهایت مسیرمان کاملا ً افقی و آسان می‌گردد. همچنین در رویارویی با باد یا کولاک ، ناخود آگاه طوری تغییر جهت می‌دهیم که در نهایت ، باد پشت سرمان قرار گیرد . این عوامل موجب انحراف از مسیر اصلی و گم شدن ما می‌گردد.

3. پرهیز از کسب اطلاعات : بسیاری از راهپیمایان از پرسش و کسب اطلاعات ضروری در مورد مقصد و مسیر خودداری می‌کنند که علت آن معمولا ً غرور بیجاست . این غرور موجب می شود که خیلی دیر به اشتباه بودن مسیر پی ببریم و جبران آن نا ممکن یا دشوار باشد .

4. اعتماد مطلق به اطلاعات دیگران : کسب اطلاعات از منابع مختلف ( از جمله افراد محلی ) نقش مهمی در پیشگیری از گم شدن دارد ولی اعتماد کورکورانه به این اطلاعات نیز خطرناک است . در نهایت راهپیما باید از هر فرصتی برای کسب اطلاعات بهره بگیرد ولی قضاوت در باره ی آن اطلاعات و تصمیم گیری نهایی با خود اوست .

راهپیما باید برپایه اطلاعات قبلی خود ، تجارب شخصی ، شناخت نسبی از فرد دهنده اطلاعات و سایر عوامل ، درمورد میزان اعتبار اطلاعات ارائه شده داوری نموده سپس درمورد آن تصمیم درست و منطقی بگیرد .منبع انجمن پزشکی کوهستان 

                                    با دانش به کوه برویم