گزارش برنامه سفربه خلیج نایبند

دامن دریای بی ساحل
بیکران  و موج در موج است
موج، همچون بال مرغابی
گاه پایین، گاه در اوج است
دم به دم در پهنه ی دریا
موج، شکلی تازه می گیرد
یک نفر با خط کشی کوچک
موج را اندازه می گیرد
از پی هر موج، سرگردان
روز و شب بیهوده می تازد
تا بریزد موج دریا را
در قفس هایی که می سازد
در قفس، دریا نمی گنجد
زانکه کار موج پرواز است
ما همان دریای آزادیم
دشمن ما آن قفس ساز است

"قیصر امین پور"

خلیج نای بند : این منطقه در ۳۲۰ کیلومتری جنوب شرقی بندر بوشهر قرلر دارد . منطقه نای بند و جنگل‌های حرای (مرزهای عسلویه، بساتین و هاله) می‌باشد.محدوده خشکی این پارک ملی با وسعت ۲۲۵۰۰ هکتار به صورت دماغه مرتفع در ساحل جنوبی خلیج نای بند قرار دارد؛ و گونه‌های کل و بز، قوچ و میش، و گونه نادر جبیر و جیرفتی را دربردارد. این منطقه از سال ۱۳۵۷ به عنوان منطقه حفاظت شده شناسایی شده‌است. خلیج نای بند دارای زیستگاه دریایی مرجانی و علف‌های دریایی است.در چشم‌انداز طبیعی این منطقه دارای خورهای متعدد، جنگلهای حرا، سواحل ماسه‌ای و درختان کهنسال انجیر معابد، دشتهای مشجر دره‌های عمیق و صخره‌ای وجود دارد.این منطقه از نظر تنوع جانوران وحشی منحصر به فرد است و دارای میش و قوچ، کل، بز وحشی، آهو، جبیر و پلنگ است. جبیر را آهوی هندی و آهوی کویری نیز می‌نامند. جبیر کمی کوچکتر از آهو با پوست اُخرایی رنگ است که رنگ سفیدی در زیر شکم دارد. شاخ آن مستقیم با انحنایی در طرف جلو است که پیچ قلاب مانند نوک شاخ آهوی ایرانی را ندارد.

پَدری یا کوه پردیس : کوهی است در حومهٔ شهرستان جم از توابع استان بوشهر که در ابتدای راه جم به سیراف  قرار دارد. ارتفاع قله این کوه از سطح دریا 1040 متر است و شکل آن تنها از چشم انداز جنوبی، مخروطی به نظر میرسد. ارتفاع این کوه از برخی قله های همجوار آن پایینتر میباشد.درمورد کوه پردیس شایعه‌های متعددی بر سر زبان‌هاست و خواص عجیبی به این کوه نسبت داده می‌شود؛^[۴] ازجمله این‌که این کوه نزدیک‌ترین نقطهٔ زمین به خورشید است و به همین دلیلویروس اچ‌آی‌وی بر روی آن رشد نمی‌کند کوهنوردی در این کوه باعث درمان مبتلایان به بیماری‌های سرطان و ایدز می‌شود  از عسل به‌دست‌آمده از اطراف این کوه برای ساختن داروی اَدویل (Advil) استفاده می‌شود؛ قدرت مغناطیسی این کوه به‌قدری است که خودروهایی را که از کنار آن رد می‌شوند به‌سوی خود جذب می‌کند و باعث تصادم آن‌ها به کوه می‌شود  و این‌که منبع بزرگی از آب در لایه‌های زیرینِ این کوه وجود دارد. این شایعه‌ها در وب‌گاه‌ها و رسانه‌های متعددی تکرار شده‌است ؛ درحالی‌که همگی آن‌ها به‌وضوح بی‌معنی و طنزآمیزند و اثبات علمی ندارد. فقط جذب خودروها به‌سوی کوه ممکن است به‌ نوعی خطای دید مربوط باشد که به‌دلیل پنهان شدن افق به‌وجود می‌آید و بجز این منطقه، در مناطق جغرافیایی زیادی دیده شده‌است .

 تنگه هایقر  گرند کنیون ایران

به استان فارس، شهرستان فیروزآباد می رویم و در جهت جنوب غربی این شهرستان، ۳۵ کیلومتر به سمت جنوب حرکت می کنیم. به محلی می رسیم که عظمتش در همان نگاه اول دیدنی است؛ در دل سنگ و صخره های پر ابهت رشته کوه های زاگرس، تنگه ای قرار دارد که همچون سرسرایی طبیعی بین دو سوی کوه فاصله انداخته است تا بستری باشد برای رودخانه ی قره آقاج، که از میانش می گذرد. این شگفتی که هایقر نام دارد، چنان با عظمت و با ابهت است که عمق دیواره هایش گاه به حدودا ۴۵۰ متر می رسند. طول این دره ی شگرف، در منابع مختلف مابین ۸ تا ۱۴ کیلومتر تخمین زده شده، که با استناد به موثق ترین این منابع طول تنگه ی هایقر نزدیک به ۱۳ کیلومتر است.  تنگه ی هایقر هم اکنون با نام گرند کنیون ایران هم شناخته می شود؛ گرند کنیون یک ژرف‌دره در ایالت آریزونای آمریکاست و یکی از زیباترین دره های جهان به شمار می رود. ارزش این پدیده ی طبیعی از حیث علم زمینشناسی، زیبایی چشم اندازش از زوایای مختلف و همچنین تفریحات ممکن در این ناحیه، گرند کنیون را به یکی از قطب های طبیعت گردی دنیا بدل کرده اند. مردم از کشور های مختلف، و حتا ایرانیان بسیاری هر ساله با صرف هزینه های گزاف برای بازدید از گرند کنیون راهی آمریکا می شوند. افسوس که نمونه ی مشابه همین شاهکار طبیعی، در کشور خودمان آرمیده است اما به اندازه کافی مورد توجه مردم و مسئولین قرار نمی گیرد. علت پدید آمدن تنگه هایقر در ابتدا فعل و انفعالات جغرافیایی بود و سپس جاری شدن آب رودخانه آن را تشدید کرد تا پدیده ای طبیعی شکل بگیرید که امروز به سبب عظمت و شگفتی اش با گرندکنیون آمریکا قیاس می شود. رودخانه ای که می پیچد و می تابد و از میان این تنگه ی تاریخی خودش را با نام مُند به خلیج فارس می رساند، هم اکنون عاملی است برای جذب گردشگران از نقاط مختلف به سوی هایقر. هایقر در لغت معنای مُردن یک فرد را می رساند. در این کشمکش ها، هرگاه یکی از جنگجویان قشقایی موفق به از پای در آوردن یک سرباز انگلیسی میشد، فریاد هایقر سر میداد تا همرزمانش از این واقعه آگاه شوند و امیدی مضاعف بر دل هایشان بتابد.

 گزارش برنامه : طی پنج روز برنامه از قبل طراحی شده ( چهارشنبه 18 بهمن الی یک شنبه 21 بهمن 97 ) موفق شدیم در یک سفر بیاد ماندنی از مناطق فیروز آباد تنگه هایقر؛ جم و کوه افسانه ای "پردیس" ( یا "بدری" که قبلا صعود کرده بودیم ) بندر سیراف ؛ خلیج نایبند ؛ و...بازدید کرده و در کنار ساحل زیبای خلیج فارس چندی به تماشای امواج خروشانی که عاشقانه خود را به سخره های تیز میزدند بنشینیم و چه زیبا بود غروب دریا با چشم اندازی به وسعت اقیانوس . باز دید از تنگه شگفت انگیز هایقر لذت سفر را دو چندان کرده بود . چندی در کنار کوه پردیس و چشمه ای که از زیر کوه جاری بود خالی از لطف نبود . ترکیب باغ های مرکبات و درختان نخل منطقه فیروز آباد چشم اندازی بسیار زیبا داشت . جای همه عاشقان طبیعت دراین برنامه خالی بود .

نمایی از غروب خلیج نایبند 

برای مشاهده بقیه عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید  

گزارش صعود به قله مارشنان

کوه مارشنان : در حدود ۶۰ کیلومتری شمال شرق شهراصفهان و ۳۰ کیلومتری شمال کوه‌پایه قرار دارد. این کوه با ارتفاع ۳۳۳۰ متر در ۱۵ کیلومتری جنوب شرق زفره و ۳ کیلومتری جنوب روستای مارشنان در استان اصفهان در مرکز ایران جای دارد. بخش عمده این کوه از آندزیت  وسنگ‌های آذرآواری متعلق به دوره ائوسن  تشکیل شده و در میانه کمربند آتشفشانی سهند  بزمان قرار گرفته‌است. این کمربند کوهستانی بر اثرفعالیت‌های آتشفشانی  و ژرف‌توده‌گرایی  (پلوتونیسم) طی دوره ائوسن شکل گرفته و از آتشفشان سهند در شمال غرب تا آتشفشان بزمان در جنوب غرب ایران کشیده شده‌است. کوه مارشنان به وسعت۱۴۵۰ کیلومترمربع درمیانه سه شهرستان اصفهان، نائین و اردستان از شمال غرب به جنوب شرق کشیده شده‌است و بلندترین قله آن «مارشنان»۳۳۳۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در شرق روستای زفره اصفهان قرار دارد. این کوهستان یکی ازمهمترین رشته کوه‌های استان اصفهان وهم چنین یکی ازمهمترین رشته کوه‌های مرکزی ایران به‌شمار می‌رود. کوهستان مارشنان از سمت شمال غرب به کوهستان دوروچین و از سمت شرق به کوهستان میل می‌پیوندد و از مهم‌ترین قله‌های آن می‌توان به قله‌هایی مانند مارشنان، سرمست، آبگرم، لالوک، حسن‌آباد، چاه ماسه، وناوند، آب کم، چنارچه و پلتگی اشاره نمود. درقله اصلی این کوه تجهیزاتی از نیروی هوایی ارتش و صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران به چشم می‌خورد. برای رسیدن به قله اصلی مارشنان یا قله دوم آن (که در کنار قله اصلی و حدود ۳۱۰۰ متر ارتفاع دارد) از محل مزرعه نچف به حدود چهار ساعت زمان نیاز داریم. بهترین و عمومی‌ترین مسیر برای صعود به قله مارشنان مسیر زفره - مزرعه نچف است. و مسیر دیگر که بسیار زیبا و دیدنی است از روستای نیسیان می باشد که این روستا در بیست کیلومتری بعد از زقره  در ادامه جاده به طرف اردستان است و مسیر شمالی به شمار می آید . 

گزارش برنامه : روز جمعه 12 بهمن طی یک برنامه منسجم و در هوایی آفتابی ولی با وزش باد و سرما موفق شدیم از طرف روستای نیسیان و از مسیر شمالی پوشیده از برف به قله مجاور قله اصلی کوه مارشنان صعود کنیم . شایان ذکر است که قله اصلی تجهیزاتی از نیروی هوایی ارتش و صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و صعود به قله اصلی ممنوع میباشد .

نمایی از کوه مارشنان جبه شمالی 

ساختن غار برفی

چگونگی ساخت یک غار برفی :

انواع مختلفی از پناهگاهای برفی در دنیا استفاده شده اما متداول ترین و راحت ترین آنها از لحاظ ساخت، غار برفی است. تقریباً هیچ ابزاری در ساختن آن استفاده نمی شود مگر دستها آنهم اگر چیزی در دسترس نباشد. اما برای ساخت یک غار برفی راحت و برنامه ریزی شده، بهتر است از بیل استفاده کنید. برای ساختن یک غار برفی چهار مرحله وجود دارد :

اول : انتخاب محل

دوم: کندن داخل آن

سوم:فرم دادن

چهارم: افزودن نکات پایانی(ایمنی(

انتخاب محل : عمق برف یکی از مهمترین مسائلی است که هنگام انتخاب محل برای غار برفی بایستی مد نظر باشد. برای اینکار برف حداقل باید دارای عمق 4 یا 5 فوت (120 تا 150 سانتی متر) باشد. بیشترین نقاط روی زمین چنین عمق برفی ندارند. برای حل این مسئله باید برف را بصورت توده ای روی هم انباشته کنیم. این توده بایستی مطابق با تعداد نفراتی که در آن پناه خواهند گرفت به اندازه کافی طراحی شود. برای فرم و شکل دادن به این توده بوسیله بیل برف ها را در محوطه مورد نظر روی هم انباشته کنید تا جائی که این توده بصورت ثابت و محکم (فشرده) گردد. این کار را آنقدر ادامه دهید تا این توده بصورت گرد(گنبدی) درآمده و فرم بگیرد و همچنین ارتفاع (4 یا 5 فوت) و عرض و طول آن متناسب با تعداد نفراتی گردد که از آن استفاده خواهند کرد. بهتر است برای شروع مقدار برفی بیشتر از آنچه احتمال می دهید، جمع آوری کنید.

پس از انباشته کردن برف و قبل از هرگونه کندن یا تلاشی دیگر (فرم دهی) این توده بایستی حداقل یک ساعت به حال خود رها شود. در طی این مدت کریستالهای برف شروع به گره خوردن و ادغام در یکدیگر کرده و به این غار برفی قوت و استحکام می بخشد. زمان استحکام برف به نوع برف، مقدار رطوبت و درجه هوا بستگی داشته و متفاوت خواهد بود. ممکن است تحت شرایطی همچون برف گرانول یا دانه دانه کریستالهای برف زمان بیشتری را جهت فرم گیری احتیاج داشته باشند یا در دیگر شرایط اصلاً استحکام صورت نگیرد. در این موقعیت انواع دیگر پناهگاهها بایستی مورد بررسی قرار گیرد.

با این روش ساخت پناهگاههای کوچکتر بسیار راحتتر خواهد بود. در صورت وجود تعداد نفرات زیاد در گروه، بهتر است تعداد غارهای کوچکتری (نسبت به یک غار بزرگ )ساخته شود.وقتی بطور طبیعی برفی با عمق 4 یا 5 فوت وجود داشته باشد انتخاب محل کندن غار از لحاظ دوری از خطر بهمن بسیار مهم است. مواظب برفهای معلق در هوا یا در نزدیک خط الراس ها یا درختان باشید.سعی کنید درب ورودی را در جهت مخالف باد تعبیه کنید. در چنین حالتی از باد بیشتر در امان خواهید بود.

مقدمات کندن : قبل از کندن مطمئن باشید لباس مناسبی پوشیده اید. این قسمت شامل لباسهای ضد آب هستند. بیاد داشته باشید لباسهای خیس باعث نفوذ سرما به بدن خواهد بود. می توان عملیات کندن وسیع را با بیل دسته بزرگ انجام داد البته میتوان اینکار را با بیل های بهمن (بیل دسته کوتاه) انجام داد. در مواقع اضطراری در صورت نبودن بیل می توان از هر وسیله موجود در دست بعنوان بیل استفاده کرد و سود جست. در چنین شرایطی درب قابلمه،کفش برفی، چوب اسکی یا حتی یک آیئنه می تواند بکار بیاید.

فضا سازی داخل غار : کندن غار در مکانهائی که خود از عمق مناسبی برخوردارهستند با حفره ای به سمت پائین آغاز می شود بنابراین کندن برف و ایجاد حفره از سطح برف تا کف غار ادامه می یابد. در چنین شرایطی حفره را به اندازه قدتان ایجاد کنید. مرحله دوم کندن تونل درون غار است. در نقطه ای به موازات زانو درب ورودی را حفر کنید. این تونل را کمی بیشتر از عرض شانه هایتان حفر کنید. اگر برف و محیط فعالیت به شما اجازه داد، تونل را با اندک زاویه ای به طرف بالا حفر کنید. غاری که به این طریق ساخته شده اگر یک فوت بالاتر از محل ورودی باشد ایده آل خواهد بود زیرا این عمل از خروج هوای گرم داخل پناهگاه جلوگیری خواهد کرد.در صورت امکان حفر تونل را به اندازه قدتان ادامه دهید و در انتها می توانید این فضا را کمی گسترش دهید. تخلیه برف در این مرحله مهمترین کار است . از بیل کوهنوردی برای کندن برف پیش رویتان استفاده کنید و در این حین می توانید برف را بوسیله پاهایتان به قسمت ورودی تونل و از آنجا به درب ورودی منتقل کنید. اکنون آماده برای فرم دادن به غار هستید.

فرم دادن به غار : حداقل ضخامت غار بایستی 12 اینچ (25 سانتی متر) باشد. دیوارهای ضخیم استحکام و ثبات بیشتری به غار داده و عایق بندی مناسبی خواهد بود. دیوارها و سقف پناهگاه بایستی بصورت گنبدی و صاف صیقل داده شده و بایستی در حالی که نشسته ایدجای کافی داشته باشید.سعی کنید هرگونه گوشه کنار تیزی را از دیوارها و سقف غار بتراشید . بیشتر این کار را می توان با بیل کوهنوردی انجام داد.با دستکش می توان قسمت نهائی فرم دادن را بهتر انجام داد. زمانی که درجه حرارت داخل پناهگاه بالا می رود صیقل کردن خوب می تواند از مشکل چکه کردن جلوگیری کند.

نکات افزودنی و ایمنی محل : محل خواب مهمترین مسئله ای است که بایستی در پناهگاه خود تعبیه کنید. این عمل به شما امکان می دهد دمای هوای گرمتری در قسمتهای بالاتر غار داشته باشید. یک از دیگر مسائل مهمی که بایستی رعایت گردد، تعبیه سوراخ در بالای پناهگاه است. می توانید این کار را با یک چوب دستی، باتوم اسکی یا چیز دیگری انجام دهید. این سوراخ بایستی به قطر 2 اینچ(5 سانتی متر) و در قسمت بالای غار ایجاد گردد. منواکسید حاصل ازسوختن اجاق گازیا شمع ها و یا دی اکسید تولید شده از تنفستان می تواند از این سوراخ تخلیه گردد. سوراخ یا به عبارتی این دودکش را بطور مرتب بازدید کنیدو در صورت بسته شدن حتماً دوباره همان مسیر باز شود.

بهترین وسیله برای بازگشائی مجدد همان چوب اسکی یا چوب دستی است و می توان با فرو بردن آنها به سوراخ این کار را انجام داد. برای شمع سکوئی تهیه کنید. تنها یک شمع روشن می تواند دمای هوای داخل غار را تا حدود 20 درجه یا بیشتر افزایش دهد. (نیک و بد این اختلاف دما پای نویسنده مقاله) از بقیه سکوها و طاقچه ها می توان برای قراردادن وسایل و تجهیزات استفاده کرد. درب ورودی را می توان با یک بلوک برفی یا کوله پشتی یا دیگر وسایل مسدود کرد. این کارها به تغییر دمای مطلوب داخل غار کمک خواهد کرد. در شرایط خاصی مخصوصاً ساختن یک غار برفی با برف گرانول، ممکن است پناهگاه فرو بریزد. بنابراین ساختن یک غار برفی بصورت یک تیم دو نفره بهترین تمرین (و پیشنهاد) است.طی مراحل ساخت یک نفر بایستی همیشه در بیرون از غار باقی مانده باشد چون در صورت فروریختن غار، نفر بیرون اقدام به نجات شخص مدفون شده بنماید. هیچ دلیلی ندارد که غار برفی پس از برپائی فرو نریزد، مخصوصاً بعد از بالا رفتن درجه حرارت و چکه کردن هنگام شب. هوای سرد مسلماً استحکام پناهگاه را بالا خواهد برد.سقف غار برفی در هر روز بیشتر از یک تا دو اینچ بصورت چکه کردن نازکتر می شود. با انباشته شدن برف بر روی (سقف نازک) غار این اتفاق روی خواهد داد. بعد از طوفان سنگین احتمال این سقوط بیشتر خواهد بود. بعد از فرو ریختن فقط می توان داخل غار را بازسازی کرد. همیشه بیل کوهنوردی یا دیگر وسیله را که برای کندن بکار برده اید در پناهگاه نزدیک خود قراردهید. بعد از طوفان برای بیرون رفتن از پناهگاه شاید لازم باشد که راهتان را با آن وسیله باز کنید. در مواقع اضطراری می توان سریعاً غار برفی را با کندن داخل یک توده یا پشته برف ایجاد نمود. کندن و تراشیدن محفظه تونل بایستی در حدی باشد که شما جای کافی در داخل آن برای نشستن داشته باشید. کوله پشتی تان را جلوی درب ورودی قرار دهید. می توانید از شاخ و برگ درختان و یا چیزهای دیگر برای عایق بندی جهت نشستن استفاده کنید. (اگر درب وردی را با وسایل دیگر مسدود کرده اید) از کوله پشتی تان بعنوان کیسه بیواک و برای روشنائی از شمع استفاده کنید. اگر شمع روشن کرده اید از بابت دودکش جهت تخلیه دود و هوای آلوده مطمئن گردید. اگر احتمال می دهید بیرون از غار دیگران در جستجوی شما هستند محوطه اطراف غار را با پهن کردن لباس ، شاخ و برگ یا علامتگذاری غیر معمول روی برف طوری قابل دید نمائید که از زمین و هوا قابل مشاهده باشد.بیاد داشته باشید زمانی که شما درون غار هستید قدرت نفوذ صدا از آنچه در بیرون می گذرد بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. 

( متن های نوشته شده در داخل پارانتز ها توسط مترجم اضافه گردیده است )

مترجم : شهریار یمینی فر

از دانستنیهای کوه 

تصاویری از ساخت غار های برفی 

 

برای مشاهده بقیه عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید 

 

گزارش برنامه زمستانه شنلی

مانده تا برف زمین آب شود
مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر

ناتمام است درخت‌
زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد 
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوک از افق درک حیات‌

مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف

تشنه زمزمه ام‌
مانده تا مرغ سرچینه هذیانی اسفند صدا بردارد

پس چه باید بکنم
من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال 
تشنه زمزمه ام؟

بهتر آن است که برخیزیم
رنگ را بردارم

"سهراب سپهری"

شنلی : کوهی است به ارتفاع 3359 متر از سطح دریا که در جنوب شهرستان دهاقان ودرمنطقه سردشت سمیرم ازاستان اصفهان قرارگرفته و روستاهای بودجان ؛ آستانه چشمه سفید ؛ ورق ؛ مهر گرد ؛ در اطراف این کوه قرار دارد .چشم انداز دامنه ها و دشت این کوه بسیار زیبا و فرح بخش است و در فصل بهار پوشیده ازگونه های نادر انواع گل وگیاه میباشد از جمله لاله های واژگون ؛ آلاله ؛ زنبق ؛ گون ؛ آویشن و...است و کوهی چهار فصل برای گوهنوردان عاشق . نام شنلی بر گرفته از وجود سطح های صاف پراز شن درارتفاعات این کوه میباشد مردم محلی این کوه  را شندون هم می نامند .  دامنه های این کوه محل ییلاق عشایر کوچگر قوم مهربان ترکهای قشقایی از تیره های مختلف میباشد . در ضلع  جنوبی این کوه دره زیبا وچشمه ای دائمی  مشرف به روستای ورق وجود دارد به نام "شال مالاخ"  (  "آلما بلاغ" هم گفته میشود به معنی سیب مقدس ) و انبوهی از درختان بید در اطراف آن محل خوبی برای استراحت ومسیر مناسبی برای صعود درزمستان می باشد.این چشمه برای مردم منطقه بسیار مقدس است . در فصل زمستان از ضلع شمالی این کوه به دلیل برف زیادی که دارد محل خوبی برای تمرین صعود های زمستانی است . دشت لاله های واژگون و دشت آستانه، تختگاه شاه صفی؛ معروف به دره شاه در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی دهاقان با اب و هوایی معتدل و مناظر چشم نواز از دیگر جاذبه های کوهنوردی این منطقه زیبا میباشد . از فراز قله شنلی کوه های بسیاری را میتوان در دور دستها رویت کرد .

گزارش برنامه : روز جمعه 21 دی ماه 97 تیم 5 نفره ما ( با همراهی همنوردان توانمند شهرستان شهرضا ) با هدف پیمایش بخشی از خط الراس یکی از یالهای ضلع شمالی مشرف به قله . برنامه را شروع کرده و تا ساعت 13 ادامه در برفی نسبتا خوب و قابل قبول به جهت تمرین و آماده سازی برای صعود های زمستانه و کار در شیب های تقریبا تند ولی ایمن و انتقال تیم از یک یال به یال دیگر در دستور کار برنامه بود که با موفقیت انجام شد . ساعت 13 توقف ادامه برنامه و بازگشت به طرف پایین و ساعت 16 بدون صرف ناهار در کنار ماشین و پایان یک تمرین زمستانه نفس گیرعالی و لذت بخش .جای همه همنوردان خالی بود .

نمایی از کوه شنلی 

             برای مشاهده بقیه عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید 

گزارش سفریک روزه به کویر ورزنه

ورزنه :  شهری تاریخی است مرکزبخش بن‌رود شهرستان اصفهان استان اصفهان در مرکز ایران است .حدود ۱٧ هزار نفر برآورد ۱۳۹۵حدود) در نزدیکی تالاب بین‌المللی گاوخونی واقع شده‌است؛ و تنها شهر ایرانی است که زنان آن به‌طور سنتی چادر سفید بر سر می‌کنند. این منطقه بزررگترین کشت پنبه را داشته است . رود خانه زاینده رود از وسط این شهرستان عبور کرده و به تالاب گاوخونی میریزد . م با خشک شدن زاینده رود کشاورزی این منطقه دچار بحران شده .

گاوچاه : سنت روزهای قدیم ورزنه است که ۵۰سال پیش با روی کار آمدن موتورهای آبکش به اتمام خود رسید و امروز با ذوق و هنر کشاورز ورزنه ای احیا شد. در 10 کیلومتری جنوب ورزنه قرار دارد که از طریق آبیاری سنتی مزارع توسط نیروی گاو نر آب را از دل زمین بیرون کشیده و مزارع را آبیاری می کنند (توضیحی مختصر ؛ طنابی رابه گردن یک گاو قوی هیکل بسته و سر دیگر طناب به یک دلو بزرگ میبندند و سپس وسط طناب را به یگ گرداننده گرد (قرقره مانند )  چوبی متصل کرده و با راندن گاو به طرف شیبی ملایم به اندازه عمق چاه  آب را از چاه بیرون کشیده و به طرف مزارع هدایت میکنند .

 آسیاب شتر ورزنه : با قدمتی بیش از ۳۰۰سال از دوره صفویه در نوع خود بی نظیر است.به گزارش صداوسیما؛ در اقلیم های کویری نیز به دلیل کمبود آب، آسیاب ها بر روی قنات ها ساخته می شد تا به این وسیله از آب موجود در قنات برای آسیاب کردن استفاده شود اما در منطقه ای همچون ورزنه در استان اصفهان که دارای اقلیمی خشک است از روش دیگری استفاده می شده که به آسیاب شتر معروف است.اسکلت این آسیاب، همه از چوب گیاه عناب است که با یک دور چرخاندن محور بزرگ توسط شتر، شش دور محور وسطی آسیاب و در نهایت ۳۶دور سنگ آسیاب چرخانده می شود و روزانه در حدود ۵ساعت کار، آسیاب کردن انجام می گیرد و ۳۰۰کیلو معادل ۵۰من آرد تولید می شود.آسیاب شتر ورزنه تنها مورد فعال در نوع خود در سراسر ایران است، و در کنار آن انواع و اقسام ابزارهای کهن زراعت و زندگی قدیم مردم ورزنه همچون انواع هاون، دلو آبکشی، خمره گِلی، صندوقچه، کوزه، خورجین، بیل، خیش چوبی، تخته “چوم” (خرد کننده گندم) گرد آوری و در معرض دید مردم گذاشته شده است. آقای محمدی مدیر و مرمت گر این بنای تاریخی با یادآوری اینکه در طول قرن‌ها به دلیل نبودن نیروی برق به این روش غلات آسیاب می‌شد، ‌ادامه‌داد: حدود چهار یا پنج آسیاب شتر در ورزنه وجود داشت که به مرور زمان تخریب شده‌اند .

 قلعه قورتان : قلعه قورتان مربوط به دوره ساسانیان ۴۲۱ - ۴۳۹ میلادی است و در شهرستان اصفهان، بخش بن رود، دهستانگاوخونی، در امتداد جاده روستای قورتان واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۹۳۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است .

گزارش برنامه : روز جمعه 7 دی ماه 97 همراه با تعدادی از همنوردان موفق شدیم به منطقه ورزنه اصفهان سفر کرده و ضمن بازدید از روستا و قله قورتان جازبه گردشگری گاوچاه ؛ آسیاب شتر و سیری در رمل های حاشیه مرزنه روز بسیار خوبی را سپری کنیم . جای همه همنوردان خالی بود .

نمایی زیبا از رمل های منطقه 

برای مشاهده بقیه عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید