گیاه شناسی در کوه

 

ا سپند یا اسفند : گیاهی چندساله یا پایا از تیره نیتراریاسه (Nitrariaceae) است.

اسپند گیاهی است دارای ارتفاعی بطول حدود ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر. ظاهر آن بوته مانند، دارای برگ‌های سبز با تقسیمات باریک و دراز و نامنظم است. گل‌های آن درشت و دارای کاسبرگ نازک و گلبرگ بزرگ برنگ سفید مایل به سبز، میوه آن پوشینه و حاوی دانه‌های متعدد برنگ سیاه است. که درفصل بهار  میان دشتها میروید .  گیاه اسپند دربردارنده مواد ضد میکروبی نیز هست . در طب سنتی از عصاره‌های گیاهی اسپند جهت افزایش ترشح شیر، دفع ترشح شیر، دفع کرم‌های روده، درمان روماتیسم، و نیز به عنوان یک مسکن جهت رفع درد معده بکار می‌رفت. در تحقیقات آزمایشگاهی که از عصاره اسپند جهت از بین بردن میکروب‌ها استفاده شده‌است. مردمان ایران در قدیم دانه های این گیاه را بروی آتش ریخته و جهت میکرب زدایی در محل بستری بیماران مبتلا به  امراضی چون سرخک ؛ مخملک ؛ آبله مرغان و ...استفاده میکردنند و معتقد بودند که دود حاصله از آتش این گیاه از انتشار میکرب جلوگیری می نماید و هنوز در بسیاری از نقاط کشور این عمل مرسوم می باشد .  

                                                        سالم باشید و بر فراز

گیاه شناسی در کوه

  

اکالیپتوس : لثه آبی یا درخت تب استرالیا، شناخته شده ترین گونه اکالیپتوس است که مصرف پزشکی دارد. ارتفاع این گیاه به ۲۳۰ پا می رسد. برگهای ۴ تا ۱۲ اینچی این گیاه سبز تند و براق است. وقتی پوسته خاکستری آبی این گیاه کنده می شود، زیر آن پوسته کرمی رنگ وجود دارد.این گیاه به صورت روغن مایع اساسی، روغن اساسی به شکل پماد تنتور برگ محلول تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل و آب، برگ خام و چای قابل دسترسی است. قطره های ضد سرفه تجاری، انواع شربت ها، مایعات تبخیرکننده، روغن های مالیدنی، انواع خمیردندان و مواد شستشوی دهان حاوی روغن اکالیپتوس یا ترکیب اصلی آن یعنی سینئول است

اکالیپتوس علاوه برخواص طبی که برگهای آن دارد در لطافت و دفع مکس و پشه نیز موثر است و جالب  اینست که این درخت خیلی زود ریشه گرفته و برگ و شاخه های آن زیاد شده و بالا می رود.مصرف برگهای اکالیپتوس در عفونتهای برونشها تجویز گردیده است همچنین می توان آنرا در معالجه و درمان سرما خوردگی استفاده نمود .اکالیپتوس تب بر، اشتها آور، هضم کننده و داروی دیابت ( مرض قند) است مقدار مصرف آن سه تا چهار برگ تازه در یک لیوان آب جوش و یا یک قاشق سوپخوری برگهای خشک آن در یک فنجان بزرگ آبجوش است که باید ده دقیقه دم بکشد و در روز سه تا پنج فنجان ازآنرا نوشید . یک مشت کوچک برگهای خشک اکالیپتوس رادر ظرف آبی که درآن باز باشد در اطاق بجوشانید باعث تصفیه هوای اطاق و پاک کردن میکروبها خواهد شد.برگ گیاه دارویی اکالیپتوس خشک را تقریبا تمام داروخانه ها دارند و به آسانی می توانید آنرا بدست آورید. 

                              

                                     سالم باشید

گیاه شناسی در کوه

اسفرزه : یکی از گیاهان است و در ایران از جمله بیشتر در ارتفاع بالای ۲۵۰۰ متر در استان کهکلویه و بویر احمد می‌روید.

این گیاه علفی و یکساله، بدون ساقه یا دارای ساقه‌های کوتاه و برگهای باریک، دراز و نوک تیز با سه رگبرگ سراسری در جهت طول برگ، گلهای کوچک آن به صورت سنبله‌های استوانه‌ای یا تقریبا مدور به طول ۵/۱ تا ۳ سانتی متر در راس دمگل ظاهر می‌شوند و محتوی دانه‌هایی به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد هستند. ارتفاع این گیاه به ۱۰ تا ۳۵ سانتی متر می‌رسد. میوه این گیاه پوشینه، شکوفا، دو خانه و محتوی معمولاً یک دانه کوچک، لغزنده و به رنگ قهوه‌ای در هر خانه‌است . این گیاه به حالت خودرو روی چمن‌های خشک، چراگاه‌ها، مزارع رها شده، علف زارها، کنار راه‌ها و جویبارها و بیابان‌های بایر دیده می‌شود.

این گیاه در مرحله رویش بیشتر به آب و هوای خشک و سرد نیاز دارد ولی در طول دوره رسیدن بذر و برداشت نیاز به هوای خشک و آفتابی دارد.

خواص و کاربرد

نرم کننده شکم، ضد زخم روده و معده .

 ضد حرارت و عطش .

 ضد اسهال ساده و خونی، ضد خونریزی سینه .

 نشاط آور و ضد تب و لرز .

20 گرم در یک لیوان آب جوشانده و ۴ روز تکرار شود دافع سنگ کیسه صفرا است.

 اگر اسفرزه را با تخم شربتی و خاکشیر (هر کدام ۱۰۰ گرم) ترکیب کرده و هر روز یک قاشق سوپخوری آن را در ۲ لیوان آب حل کرده مصرف کنیم برای رفع خارش تن و تصفیه خون و باز شدن اشتها مفید است.

. آن را بو دهید و هر روز بخورید. اسهالهای طولانی و مزمن را درمان می‌کند.

 لعاب آن را دائم در گلو قرقره کنید و هم جرعه جرعه بخورید، گلودرد را درمان می‌کند و اگر آب آن دردهان نگه دارید برفک و سوختگی و طاول و زخمهای دهان رادرمان می‌کند.

گیاه شناسی در کوه

 گیاه بو مادران یا برنجاسف

گیاهی است علفی یک ساله با ساقه افراشته.برگ های متناوب و دانه دار که در سطح زیرین خاکستری و پرزدار هستند.گل های گیاه به رنگ زرد طلایی و میوه آن فندقه است.این گیاه در مناطق معتدل در باغ ها و حاشیه مزارع به صورت خودرو می روید و از قدیمی ترین گیاهان شناخته شده دارویی به شمار می رود.نام‌های دیگر آن در فارسی برتراسک و بوی‌مادران است. برنجاسف عربی‌شدهٔ برنجاسپ است.گیاهی است پربو و طبع آن گرم است. گلچه‌های آن زردرنگ‌اند. این گیاه بومی مناطق معتدل آسیا، اروپا و شمال آفریقا است.مصرف آن به عنوان داروی ضد نفخ، ادرارآور و دهان‌شویه است.از این گیاه در طب سوزنی و به خصوص در فتیله گذاری استفاده می‌شود، به این صورت که آن را در مواضع خاص طب سوزنی بر روی بدن می سوزانند و از گرمای حاصل از آن برای تحریک جریان گردش خون به منظور جلوگیری از حساسیت و برای درمان بیماری یا بی حس کردن موضع، استفاده می‌کنند.این گیاه به عنوان دارویی تلخ، معطر، مقوی معده و ضد تشنج به کار می رود، اما اثر آن نسبت به دیگر گونه‌های این جنس کمی ضعیفتر است.از این گیاه به صورت دم کرده(به مقدار یک قاشق مربا خوری در یک فنجان آب جوش به مدت ده دقیقه) دو تا سه بار در روز مصرف می کنند.در طب سنتی از آن برای درمان ناراحتی های عصبی, بی خوابی و درمان ناراحتی های زنانه استفاده می کنند.اسانسی که از سر شاخه آن به دست می آید نرم کننده, ضد عفونی کننده جهازهاضمه و ضد انگل است. در عین حال به علت سمی بودن تویون موجود در این اسانس باید در مقدار و مدت مصرف آن احتیاط کرد. برای تهیه دارو سرشاخه های گلدار آن را جمع آوری نموده مانند سایر گیاهان از جنس درمنه (ترخون) خشک می کنند.

                                           سلامت باشید و بر فراز

گیاه شناسی در کوه

ریواس : 

ریواس یا ریباس، گیاهی است از تیره ی ترشک ها ( هفت بندها ) و دارای ساقه های هوایی و برگ های آن محتوی مواد ذخیره ای و اسیدی است و به همین جهت مورد استفاده ی خوراکی قرار می گیرد.

خواص درمانی

ریواس طبیعت سرد دارد و دارای ویتامین ها و املاح معدنی گوناگونی است. برای تمامی اعضای بدن، ماده ی غذایی بسیار ممتازی شمرده می شود و اثر شگفت انگیز و معجزه آسایی دارد.  برای تقویت معده و کبد  مفید می باشد. خوردن ریواس برای بیماران تب دار و بی اشتها مفید بوده و یرقان ، وسواس ، سستی را درمان می نماید. در این گونه موارد می توان 100 گرم از آب ریواس یا رب ریواس را میل کرد. صفرا و دل به هم خوردگی را رفع می کند و برای حصبه و اسهال گرم صفراوی مفید بوده و کرم کُش است. خوردن ریواس را نباید در برنامه ی غذایی از یاد بُرد. ریواس را برای تهیه ی خورش، کمپوت، مربا و شربت مورد استفاده قرار می دهند. سعی کنید در مصرف ریواس زیاده روی نکنید.

مفیدترین طریقه مصرف آن، مصرف آب ریواس همراه با آب هویج ، کرفس ، خیار و سیب می باشد که یک سوم آب ریواس و دو سوم بقیه مواد است.

ریواس اثر ملین داشته و اشتها آور است و برای افزایش اشتها و یبوست مفید می باشد. مصرف ریواس برای مبتلایان به سنگ کلیه و ناراحتی های مثانه خطرناک است.

شیر مادرانی که ریواس می خورند، در نوزادان تولید اسهال می کند.

ریواس، مقوی قلب و اعصاب بوده و برای درمان بواسیر مفید است.

ریواس به عنوان فعال کننده ی عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. نخستین کار کرد آن در دهان این است که با تحریک جوانه های چشایی به واسطه ی مزه ی تلخ خوشایندش، موجب پاک شدن حفره ی دهان شده و دهان را برای چشیدن غذای بعدی آماده می سازد. این گیاه در معده  سبب افزایش ترشح معدی و تحریک آن می شود. در نتیجه به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده  می گردد.

علاوه بر این با تحریک ترشح نمک های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می کند.

ریواس خاصیت مسهلی، ضد التهابی و متعادل کننده ی عملکرد روده ها (درمان یبوست و اسهال) را داشته و در درمان یرقان، خونریزی معدی- روده ای، اختلال قاعدگی، ورم ملتحمه ی چشم، جراحات ناشی از ضربات و صدمات جسمانی، زخم های چرکی سطحی و سوختگی های حاصل از حرارت کاربرد دارد.

                                  سلامت باشید