شعر

ببین کجا رسیده ام...

چو عاشقانه دیده ام...

رسیده ام به پیکران...

به نیلگون آسمان...

به سالها و یالها...

تمام حس و حال ها...

به جاودانه نورها...

بزرگی و غرورها...

ببین ز شب گذشته ام...

ز در و تب گذشته ام...

پر از ترانه گشته ام...

همه بهانه گشته ام...

که پرکشم به کهکشان...

به نغمه های جاودان...

به دورها و دورها...

به جنبش و سرورها...

به یاد یار مهربان...

به برف بوسه ای زدم

به عشق آن عروس جان...

به ماه خوشه ای زده ام..

کنون نشسته ام به ابر...

به اوج رفته ام...

نظر کنم به این شکوه...

به آفرینش تو کوه...

چو بذرها زتن کنی...

به سقف آسمان زنی...

رسی به مرزهای جان...

به آشیانه زمان...

                           شعر از "حبیب ردایی"

زرد کوه چال میشان 

 

                                          شاد باشید 

شعر

یک احساس ...

دلم با سرد پاییزی عجب خویی گرفته است 

به زرد خش خش خاطر نگر ! بویی گرفته است

مرا از مهرکنده بر در آبان فکندند

در آذر مه نگاهم راه کم سویی گرفته است ...

شعر از : اباصلت احمدی 

تصویر جنگلهای ساری (مهری شهبازی)

                                                                      شاد باشید 

شعر

هیچ پرنده ای

گذرنامه نمی خواهد

هیچ نسیمی

در ایست های بازرسی

تفتیش  نمی شود

و رودخانه ها

در دریا ها غرق می شوند و نمی میرند

من جفتی  در میان ماهیان دارم

که مرا تا اقیانوس خواهد برد 

تا اب های گرم 

  تامرجان ها.

"شعر از همنورد سعید"

                                                           برفراز باشید

شعر

               "تبر"

قوم تبر پیشه به جنگل رسید

شعله اه از دل جنگل   د مید

پیرو جوان با تبر از پا فتاد

پیکره ای سبز به هر جا فتاد

زخم تبر برتن فردا نشست

مرگ در انجا به تماشا نشست

خون درختان به هم آمیخت باز

شب به تن روز درآویخت باز

جنگل با ان همه سبزینگی

گشت گرفتار غم زند گی

لانه مرغان همه آوار شد

حال زمین حال هوا زار شد

هر تبری کشته خود می شمرد

بلکه بدست اورد از بیش برد

وعده بسیار در این کار بود 

وعده که ترفند  تبر دار بود

تیغ تبر با تنه ها کار داشت

خاک ولی سینه بیدار داشت

 ریشه خبر داشت تبر می زنند

از تن سر سبزش سر می زنند

ریشه به تن پوش زمین شاد بود

در دلش    اندیشه    ازاد   بود

خاک درون دل خود دانه داشت

در ره جان دادن افسانه داشت

ریشه فروتر شد و پر بار تر

تا که برارد سر بسیار تر

ریشه جوانه زد و بسیار شد

جنگل ماتم زده هشیار شد

وحشت مرگ از دل جنگل پرید

تا تپش    ساقه   نو   را   شنید

ریشه به خورشید سفر می کند

در سفر خویش خطر می کند

ضربه هر تیغ  تبر  آه داشت

زندگی اما همه جا راه داشت ...

شعرازهمنورد عزیزم : "سعید م"  

تصاویر محمد امیری (جنگل ابر شاهرود)

 

                                             همنوردان سبزو شاداب باشید 

شعر

کویر مصر (محمد امیری)

خشکید و کویر لوت شد دریامان 

امروز بد و از آن بدتر فردامان 

زین تیره دل دیو صفت مشتی شمر

 چون آخرت یزید شد دنیامان ...

"مهدی اخوان ثالث"